Mi również część filmu ukazująca Robbiego na froncie nie przypadła do gustu, w tym momencie film zaczął się dłużyć - stracił tempo, początek i końcówka o wiele lepsze + oryginalna muzyka. Dla mnie 7/10

Choć uwielbiam i wolę książkę to mimo wszystko trochę gorszy film był dla mnie niesamowity i magiczny od pierwszej do ostatniej minuty. Muzyka podkreślała każdą scenę w której się pojawiła, a odgłos pisania na maszynie to mistrzostwo.
Natomiast jeśli chodzi o rozgrzeszenie Briony to u mnie nigdy go nie uzyskała. Fakt, że była dzieckiem nie tłumaczy w moich oczach tego co zrobiła, już samo otwarcie listu było złe, a wybujała wyobraźnia razem z pierwszym błędem i przeświadczeniem o jej nieomylności doprowadziła do tragedii, której nie dało się cofnąć, a skutki były niestety tragiczne.

Moim zdaniem właśnie sceny z frontu były najlepszymi w całym filmie. Szczególnie kilkuminutowa scena z wybrzeża Francji gdzie kamera podąża za głównym bohaterem.

Dokładnie, niesamowite jak świetnie wyszły te sceny z frontu, tym bardziej, że bardzo trudno jest nakręcić tak długie ujęcie w takiej scenie, a wyszło rewelacyjnie. Dla mnie perła, choć zdjęciowych smaczków w tym filmie jest więcej.

Właśnie… zgadzam się, że okres przedwojenny był „b.dobry”, a reszta została w tyle. Przyznam się, że po aresztowaniu przyszła mi myśl by przerwać film, ale zostałem do końca. Nie wiem, czy w nadziei na powrót do formy, czy może dlatego, że lubię oglądać filmy sprzed epoki wszechobecnej elektroniki – wtedy było inaczej. Może mniej wygodnie, ale doceniało się osiągnięcia, gdyż pochodziły ze starań większych, niż tylko instalacja sieci w komputerze.
Film miał być melodramatem, a ten gatunek kojarzył mi się z „wyciskaczem łez” – czego tutaj nie zaznałem. Może trzeba być kobietą, ale dobry film nawet faceta powinien wycisnąć jak cytrynę. Większe emocje we mnie wzbudziła niedawno obejrzana „Bitwa w Seattle”. Sprawdziłem więc, co mówi wikipedia (wygodne nie?;] ) „Melodramat (gr.) – gatunek literacki lub filmowy o sensacyjnej fabule, zwykle miłosnej, nasyconej patetyczno-sentymentalnymi efektami i kończącej się z reguły pomyślnie dla bohaterów szlachetnych, a źle dla tzw. "czarnych charakterów"” i… wszystko tu było. Tylko tej miłosnej fabuły nie specjalnie zaznałem. Dlatego wspominane przez wszystkich sceny na plaży, też nic dla mnie nie wniosły. Oczywiście zauważyłem ciągłość ujęcia i technicznie doceniam – ale nic poza tym.
Moim zdaniem jako film miłosny nie spełnia oczekiwań; jako wojenny sprawdza się lepiej, ale to tylko jego fragment. Dopiero jak spojrzałem na całość przez pryzmat Briony (Saoirse Ronan rewelacyjna!) dojrzałem urok tej opowieści, ale opowieści o niedojrzałej dziewczynce, która na bazie niedomówień i strzępków informacji tworzy własną układankę i tym samym bierze na siebie brzemię, które przyjdzie jej dźwigać do końca swoich dni.

Początek filmu jest naprawdę zachęcający ,ale jak się zaczął ten moment jak ona na ten front pojechał to takie nudy ,nie wiem jak do końca wytrwałam ..